به نقل از «اکوفارس»

خلافی‌ها صفر نمی‌شود تا بانک‌ها سود پول مردم را بگیرند

تاریخ انتشار: ۶ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۲۱۰۵۳۱

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، این روز‌ها بسیاری از مردم برای پرداخت جریمه خودرو‌های خود از سامانه اینترنتی راهور ۱۲۰ استفاده می‌کنند، چراکه سامانه‌های پرداخت اینترنتی در تسهیل بسیاری از کار‌ها نقش بسزایی دارند.

اما اخیراً شهروندانی که از طریق سایت راهور ۱۲۰ اقدام به پرداخت جرایم خودروی خود کرده اند، با مشکل مواجه شدند و با وجود پرداخت هزینه خلافی خودرو به صورت اینترنتی، در سیستم ناجا همچنان دارای خلافی هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این سامانه پرداخت اینترنتی خلافی خودرو با دریافت مبلغ جریمه، خلافی افراد را تسویه نمی‌کند و شهروندانی که خودرو آنها توقیف شده و در پارکینگ است، نمی توانند خودرو را ترخیص کنند.

در همین زمینه سردار سید کمال هادیان‌فر رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی ناجا در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه حوادث و انتظامی گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره صفر نشدن خلافی خودروهایی که در سامانه راهور ۱۲۰ خلافی خود را پرداخت کرده‌اند، اظهار کرد: پرداخت جریمه از طریق سایت راهور ۱۲۰ به دلیل وجود داشتن بانک های واسط به مشکل خورده چرا که این بانک‌ها پول را بیش از حد در حساب های خود نگه می دارد.

رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی ناجا با بیان اینکه هر زمان که تاییدیه پرداخت به دست اجراییات برسد، سیستم اجراییات خلافی ها را صفر می کند، گفت: البته یکی از مشکلاتمان بحث USSD‌ هاست که بانک‌های واسط خودشان به عنوان بانک عامل نیستند در صورتی که در گذشته فقط یک بانک عامل داشتیم که به لحظه صدور تاییدیه ها انجام می شد.

وی ادامه داد: برای راحتی کار مردم USSD‌ها را توزیع کردند و به بانک‌های غیرعامل واگذار شده است، این بانک ها مقداری از پول را متوقف می‌کنند تا از سود آن بهره‌مند شوند.

سردار هادیان‌فر با اشاره به اینکه این اقدام با نیت کسب سود بیشتر انجام می شود، افزود: بانک ها قصد دارند از وجود پول در حساب های خودشان سود بیشتری ببرند و به نوبت اقدام به واریز مبالغ به خزانه دولت می کنند که این موضوع اشکال دارد.

رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی ناجا ادامه داد: من این گزارش را قبلاً هم دریافت کرده‌ام و بعضی از افراد هنگام مراجعه به مراکز شماره‌گذاری برای نقل و انتقالات خودرو گرفتار این موضوع  شده بودند.

وی با بیان اینکه جلسه‌ای در رابطه با این موضوع برگزار کرده‌ایم ، در این راستا  با ساز و کارهای بستری را به وجود آوریم  تا برای کسانی که بلافاصله پول‌ها را جابجا می‌کنند، تاییدیه ای صادر شود، گفت: در این میان امکان توقف پول در بانک وجود ندارد و این مبلغ در اختیاربانکی که به بانک عامل نزدیک تراست قرار می گیرد.

      

منبع: اکوفارس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۲۱۰۵۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

واردات کالا بهانه است؛ هدف اصلی خروج ارز از کشور است

روزنامه شرق در یادداشتی نوشت: معمولا بعد از رسانه‌ای‌شدن پرونده شرکت‌هایی که دارای تعهدات ارزی ایفانشده هستند، این سؤال در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد که چگونه امکان دارد شرکت‌ها، اعم از تولیدی یا بازرگانی برای واردات کالا از بانک مرکزی ارز دریافت کنند و نسبت به واردات کالاهای ثبت سفارش شده خود اقدام نکنند؟

از گذشته‌های نه‌چندان دور و قبل از تشدید تحریم‌های آمریکا و اتحادیه اروپا و قطع سیستم سوییفت و محدودشدن روابط کارگزاری بانک‌های ایرانی با بانک‌های خارجی، اکثر قریب به اتفاق واردکنندگان کالا، پس از اخذ پیش‌فاکتور از فروشنده خارجی و ثبت سفارش ورود کالا، برای اطمینان از دریافت کالای خود از فروشنده به بانک‌ها مراجعه و درخواست صدور اعتبارات اسنادی به نفع ذی‌نفع خارجی اعتبار می‌کردند.

بانک‌ها نیز پس از دریافت اسناد حمل کالای مطابق شرایط اعتبار اسنادی، اقدام به خرید ارز از بانک مرکزی و پرداخت آن به فروشنده از طریق بانک کارگزار خارجی می‌کردند.

با توجه به اینکه فرایند یادشده تحت قوانین منتشرشده اتاق بازرگانی بین‌المللی (یوسی‌پی، اینکوترمز و…) انجام می‌شد، احتمال قصور طرفین در ایفای تعهدات خود به طور معناداری کاهش می‌یافت.

با توجه به اینکه تا اواخر دهه ۸۰ شمسی اختلاف نرخ ارز در بازار آزاد و بانک‌ها وجود نداشت، خروج ارز از کشور مطلوبیت چندانی برای واردکنندگان کالا نداشته و در مواردی صرفا اقدام به گران‌نمایی کالای خود و کسب سود بیشتر می‌کردند که در نهایت این گران‌نمایی نیز قیمت تمام‌شده کالا را افزایش می‌داد و متأسفانه ضمن اینکه واردکننده مالیات کمتری به جهت کمترشدن فاصله قیمت تمام‌شده خرید کالا و فروش آن در بازار و شناسایی سود ریالی کمتر در اظهارنامه مالیاتی خود، پرداخت می‌کرد، مصرف‌کننده نهایی نیز قیمت بالاتری بابت خرید کالا پرداخت می‌کرد. در واقع به علت گران‌نمایی، علاوه بر سود ریالی، بخشی از سود ارزی نیز بدون پرداخت مالیات نصیب واردکننده می‌شد.

در شرایط اقتصادی آن سال‌ها بیشترین خطر موجود در فرایند یادشده متوجه بانک‌ها بوده و زمانی پدید می‌آمد که واردکننده کالا در سرسید پرداخت اعتبار اسنادی، نسبت به تأمین وجه ریالی، برای خرید ارز از بانک مرکزی اقدام نمی‌کرد و بانک عامل به اجبار اقدام به خرید ارز از محل منابع خود کرده و موجب افزایش مطالبات معوق و رشد شاخص «ان‌پی‌ال» در بانک‌ها می‌شد.

از سال‌های آغازین دهه ۹۰ شمسی تا به امروز به علت تشدید تحریم‌ها و همچنین محدودشدن روابط کارگزاری با بانک‌های خارجی و در مقاطعی قطع سیستم سوییفت، شرکت‌ها به آرامی روی به واردات کالا از طریق حواله بازرگانی آوردند که ریسک بیشتری دارد.

بخش کوچکی از واردکنندگان به خاطر تفاوت نرخ ارز موجود در بازار آزاد و بانک‌ها (درحال‌حاضر سامانه نیما) و دیگر خلأهای کنترلی و راستی‌آزمایی موجود در کشور و همچنین انتفاع بسیار زیاد ناشی از تفاوت نرخ ارز و رانت‌های موجود در اقتصاد دولتی، اقدام به ایجاد شبکه‌ای از ذی‌نفعان واحد در داخل و خارج کشور کرده و ارز را تحت عنوان واردات کالا از کشور خارج کرده و کالایی وارد نمی‌کنند و بخشی از شرکت‌ها نیز پس از واردات از تفاوت نرخ ارز ناشی از گران‌نمایی خود استفاده می‌کنند. البته لازم به ذکر است که دراین‌میان، افراد و شرکت‌هایی نیز هستند که در هیچ‌یک از این دو گروه جای نگرفته و به طور کاملا سالم و قانونی اقدام به واردات کالاهای بازرگانی و مواد اولیه تولید می‌کنند.

در یک دهه اخیر دولت‌های مختلف به دلایل متعدد مانند کنترل قیمت کالاهای اساسی، جلوگیری از افزایش تورم کالاهای اساسی و دارو، کنترل قیمت ارز و… اقدام به تخصیص ارز ترجیحی (۱۲۲۶۰.۴۲۰۰۰ و ۲۸۵۰۰۰ ریالی) و ارز سامانه نیما برای واردات کالا می‌کردند که با وجود صحیح‌نبودن از نظر اقتصادی و تدوین مقررات نظارتی متعدد به دلایل یادشده مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد.

در واقع به علت گران‌نمایی کالا بخشی از ارز کشور به طور مستتر و تحت عنوان واردات کالا از کشور خارج شده و باعث نمایش غیرواقعی‌تر ارز تجاری کشور شده و برنامه‌ریزی سیاست‌گذاران اقتصادی کشور را تحت تأثیر می‌گذارد؛ اما با ابراز تأسف فراوان یکی از دلایل نامشهود گسترش خروج مستتر ارز، رعایت‌نشدن حلقه گم‌شده این روزهای جامعه یعنی «اخلاق» از طرف برخی از واردکنندگان کالا است.

بسیاری از این اشخاص که به نظر خودشان افراد باهوشی هستند، در این دوران سخت اقتصادی که سفره مردم به علت تورم روزبه‌روز کوچک‌تر می‌شود، فقط به فکر انتفاع خود بوده و در واقع بخشی از درآمد خود را به طور غیرمستقیم از سفره مردم برداشته و ادعای هوش بالا در بازرگانی را دارند؛ درحالی‌که دست‌شان دیگر برای همه رو شده است.

نویسینده: یونس اکبری